১। কথাকবিতা বুলিলে কি বুজা? ইয়াৰ দুটা বৈশিষ্ট্য লিখা।
উত্তৰ :কথা কবিতা এবিধ কবিতাই। ইয়াত ভাৱ প্ৰকাশৰ মাধ্যমৰূপে গদ্য কথাকহে নিবার্চন কৰি লােৱা হয়। কথা-কবিতা পদ্যময় ৰচনা হয়। কথা-কবিতাক আমি কবিত্বময়ী গদ্যত ভাৱ কথা লিখাৰ ভংগী বা ৰীতি বুলিব পাৰে।

(প্ৰতিটো প্রশ্নৰ মূল্যাংক – ২ অথবা ৩)

উত্তৰ :কথা কবিতা এবিধ কবিতাই। ইয়াত ভাৱ প্ৰকাশৰ মাধ্যমৰূপে গদ্য কথাকহে নিবার্চন কৰি লােৱা হয়। কথা-কবিতা পদ্যময় ৰচনা হয়। কথা-কবিতাক আমি কবিত্বময়ী গদ্যত ভাৱ কথা লিখাৰ ভংগী বা ৰীতি বুলিব পাৰে।কথা কবিতাৰ কেইটিমান লক্ষণ হলঃ
কথা-কবিতাত ৰূপৰ সমাৱেশ থাকে আৰু ই প্ৰায়েই ৰূপাত্মক। কথা কবিতা চিত্র ধর্মিতাৰ ওপৰত প্রতিষ্ঠিত।

২। কবিতা আৰু কথা-কবিতাৰ মাজত কি কি পার্থক্য আছে?
উত্তৰ: কবিতা আৰু কথা-কবিতাৰ মাজত থকা পার্থক্যবােৰ হ’ল–
(ক) কথা-কবিতা এবিধ কবিতা হ’লেও সম্পূর্ণ ৰূপে কবিতা নহয়, কিন্তু কবিতা এটি সম্পূর্ণ কৰি সূলভ মনােভাবেৰে লিখা হয়।
(খ) কথা-কবিতা চিত্রধর্নিতাৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত; কিন্তু কবিতা যে চিত্রধর্মিতাৰ ওপৰত প্রতিষ্ঠিত হ’বই লাগিব তেনেকুৱা একো কথা নাই ।
(গ) কথা কবিতাত ৰূপৰ সমাবেশ থাকে। আনহাতে সকলো কবিতাত প্রতীক বা ৰূপক নাথাকে ।

৩। ওমৰ খায়ম কোন ? তেওঁ ৰচনা কৰা পুথি এখনৰ নাম লিখা।
উত্তৰঃ ওমৰ খায়াম ফাচী ছুৰ্ফী কবি আছিল। তেওঁ ৰচনা কৰা পুথি এখন হ’ল ‘ৰুবায়ত’।

৪। মগনিয়াৰজনে কবিৰ পৰা কি দান পােৱাৰ কথা কৈছে?
উত্তৰঃ মগনিয়াৰজনে কবিৰ পৰা মানবীয় সহানুভূতি আৰু আন্তৰিকতা দান পােৱাৰ কথা কৈছে।

৫। ককাই, মোৰ ওপৰত খং নকৰিব? মােৰ হাতত একোৱেই নাই।’— কোনে কি প্রসংগত এই উক্তি কৰিছিল?
উত্তৰঃ এই কথাষাৰ কবিয়ে মগনিয়াৰজনক কৈছিল। এদিনাখন কবিয়ে বাটেৰে গৈ থাকোতে হাড়-ছাল ওলােৱা এজন বুঢ়া বেমাৰী মগনিয়াৰ আহি কবিৰ ওচৰত হাত পাতি থিয় হ’লহি। দৰিদ্ৰ ওঁঠ, ছাল ফটা মগনিয়াৰজনক দেখি কবিৰ দয়া উপজিল যদিও বৃদ্ধ মগনিয়াৰ জনক দিবলৈ কবিয়ে মােনাত একো বিচাৰি নাপালে, আনকি এখন ৰুমালাে নাছিল কবিৰ ওচৰত। কবিয়ে লক্ষ্য কৰিছিল যে মগনিয়াৰজনে তেতিয়াও বৰ আশাৰে কবিৰ ওচৰত হাত পাতি থিয় দি আছিল। কবিয়ে তেতিয়া বৰ আন্তৰিকতাৰে মগনিয়াৰ জনৰ হাত দুখন সাৱটি ধৰি একো দিব নােৱাৰা কাৰণে তেওঁক খং নকৰিবলৈ প্ৰশ্নত উদ্ধৃত কথাখিনি কৈছিল।

১। মগনিয়াৰ শীর্ষক কথা কবিতাটিৰ সাৰাংশ লিখা
উত্তৰঃ কৰি যতীন্দ্র নাথ দুৱৰাই এদিন বাটেৰে গৈ আছিল। তেনেতে এটা বুঢ়া বেমাৰী হাড়-ছাল ওলােৱা মগনিয়াৰ আহি কবিৰ দুৱাৰৰ সন্মুখত থিয় হৈছে। মগনিয়াৰজনৰ ওঁঠ শেতা, চকু দুটা ৰঙা আৰু গাত ফটা কাপােৰে দৰিদ্ৰতাৰ শােকদায়ক ছৱি দাঙি ধৰিছে। মগনিয়াৰজনে উখহা অপৰিষ্কাৰ হাত এখন মেলি কবিক সহায় খুজিছে। কবিয়ে মােনাত হাত সুমুৱাই একোকে নাপালে। কবিয়ে নিজৰ লগত টকা, ঘড়ী, ৰুমাল একোৱেই অনা নাহিল। মগনিয়াৰজনৰ দুৰ্বল কঁপি থকা শৰীৰ দেখি লৰালৰিকৈ ওচৰলৈ গৈ কবিয়ে হাত দুখন সাৱটি ধৰি একোৱেই লগত নথকাৰ কথা কৈ খং নকৰিবলৈ ক’লে। মগনিয়াৰজনে শেতা ওঁঠ দুখনত অলপ হাঁহি আনি হাতত ধৰি কবিয়ে দেখুওৱা সহানুভূতিৰ বাবে অশেষ ধন্যবাদ জনালে । লগতে মগনিয়াৰজনে তেনে মানৱীয়তা আৰু সহানুভূতিক একপ্ৰকাৰৰ দান বুলিয়ে কবি দুৱৰাৰ সন্মুখত ব্যক্ত কৰিছে। কবি দুৱৰাই শেষত তেওঁৰ এজন লগৰীয়াৰ পৰা দান পােৱা বুলি কৈ ৰূপকাত্মক অর্থ প্রকাশ কৰিছে। পাঠটোৰ মুখ্য কেন্দ্রস্থ ভাৱ হৈছে দৰিদ্রতা, সেই দৰিদ্ৰতাৰ প্ৰতি থকা কবিৰ আন্তৰিকতা।

২। মগনিয়াৰ পাঠটিত কথা কবিতাৰ কি কি লক্ষ্য পৰিস্ফুট হৈছে?
উত্তৰ: যতীন্দ্রনাথ দুৱাৰৰ মগনিয়াৰ পাঠটি এটি কথা-কবিতা। এই কবিতাটোত কথা- কবিতাৰ উল্লেখিত লক্ষণসমূহ পৰিস্ফুট হৈছে-
(ক)কথা কবিতা ৰূপাত্মক।’ মগনিয়াৰ’ কথা-কবিতাটোত মগনিয়াজনক গােটেই মগনিয়াৰ শ্ৰেণীটোৰে প্ৰতীক তথা ৰূপ হিচাপে গ্ৰহণ কৰা হৈছে।
(খ)কথা কবিতাৰ চিত্ৰধর্মিতাও মগনিয়াৰ কথা কবিতাটিত ফুটি ওলাইছে। ইয়াত সর্বস্বান্ত কবিৰ দৰিদ্ৰতা আৰু মগনিয়াৰ জনৰ দৰিদ্ৰতাৰ সুন্দৰ চিত্ৰ পৰিষ্কাৰকৈ প্রকাশ পাইছে।
(গ) কথা কবিতাৰ এটাই মাথােন কেন্দ্রস্থ ভাৱ থকা বৈশিষ্ট্যও ‘মগনিয়াৰ’কথা কবিতাটিত প্রকাশ পাইছে। কবি আৰু মগনিয়াৰ জনৰ মাজত এটাই মাথােন সাদৃশ্য আছে, সেয়া হ’ল দুয়ােৰে আন্তৰিকতা। এই আন্তৰিকতাই হৈছে ‘মগনিয়াৰ কথা কবিতাটিৰ কেন্দ্রস্থ ভাৱ।

৩. কবি যতীন্দ্র নাথ দুৱৰাৰ সাহিত্যকৃতিৰ এটি চমু পৰিচয় দাঙি ধৰা।
উত্তৰঃ কবি যতীন্দ্র নাথ দুৱৰাদেৱৰ ১৮৯২ চনত শিৱসাগৰৰ আমােলাপট্টিত জন্ম হয়। কবি যতীন্দ্র নাথ দুৱদেৱে ছাত্ৰ অৱস্থাৰ পৰাই কবিতা ৰচনা আৰম্ভ কৰিছিল । তেওঁ ছাত্র অবস্থাত ৰচনা কৰা কবিতা পুথিকেইখন হ’ল- ওমৰ তীর্থ, আপােন সুৰ, বনফুল, মিলনৰ সুৰ আৰু মৰমৰ সুৰ। ‘কথা কবিতা’ তেওঁৰ একমাত্র কথা-কবিতাৰ পুথি। ফাৰ্চী ছুফী কৰি ওমৰ খায়ামৰ ‘ৰুবায়ত’ৰ প্ৰথম অসমীয়ালৈ ভাবানুবাদ কৰি দুৱৰাই ‘ওমৰ তীর্থ’ পুথিখনি ৰচনা কৰে। ‘বনফুল’ কবিতাপুথিৰ বাবে তেওঁ সাহিত্য অকাদেমি বঁটাও লাভ কৰিছিল। এই বঁটা লাভ কৰা তেৱেঁই প্রথম অসমীয়া। দুৱদেৱে ১৯৫৫ চনত গুৱাহাটীত অনুষ্ঠিত অসম সাহিত্য সভাৰ চতুর্বিংশ অধিৱেশৰ সভাপতিত্বও কৰিছিল। ১৯৬৪ চনত শিৱসাগৰত দুৱাৰৰ মৃত্যু হয়।

মগনিয়াৰ কথা কবিতাটোৰ মূলভাৱ

৪।’ মগনিয়াৰ’পাঠটি ক’ৰপৰা সংগ্ৰহ কৰা হৈছে? পাঠটিৰ মূলভাবটি তােমাৰ ভাষাত লিখা।

উত্তৰঃ ‘মগনিয়াৰ’ পাঠটি যতীন্দ্র নাথ দুৱৰাদেৱৰ ‘কথা কবিতা’নামৰ পুথিখনৰ পৰা লােৱা হৈছে। এদিনাখন কবিয়ে বাটেৰে গৈ থাকোঁতে হাড়-ছাল ওলােৱা এজন বুঢ়া-বেমাৰী মগনিয়াৰ আহি কবিৰ ওচৰত হাত পাতি থিয় হ’লহি। মগনিয়াৰ জনৰ শেতা পৰা ওঁঠ, ৰঙা চকু আৰু ফটা-চিটা কাপােৰৰ দৰিদ্ৰ ৰূপটো দেখি কবিৰ মন ব্যথাৰে ভৰি পৰিল। সেই মুহুর্ততে মগনিয়াৰ জনে কবিৰ কাষলৈ আহি ভিক্ষা খােজাত কবি দোধোৰ-মােধোৰ অৱস্থাত পৰিছিল। কবিয়ে চোলাৰ মােনাত হাত ফুৰাই চালে, কিন্তু একো নাপালে। আনকি এখন ৰুমালাে কবিয়ে বিচাৰি নাপালে। কবিয়ে নিঃস্ব মগনিয়াৰ জনক একো দিবলৈ নাপাই অপৰাধবােধত ভুগিলে। লৰালৰিকৈ মগনিয়াৰজনৰ হাত দুখন সাৱটি ধৰি সহায় কৰিব নােৱাৰাৰ বাবে কবিয়ে অতি বিনয়েৰে নিজৰ অসমর্থতা প্রকাশ কৰিলে আৰু অতি আন্তৰিকতাৰে ককাই’ বুলি মগনিয়াৰ জনক সম্বােধি তেওঁক খং নকৰিবলৈ অনুৰােধ জনালে। তাকে শুনি শেতা পৰা ওঁঠ দুটাৰে মগনিয়াৰ জনে বিস্মিত হৈ এটা শেতা হাঁহি মাৰিলে। তাৰ পাছত কবিৰ হাত দুখনত দুর্বলভাৱে ধৰি অতি কষ্টেৰে মাত লগাই কৈছিল— “একো কথা নাই, ইয়াৰ বাবে
অশেষ ধন্যবাদ। ইও যে এটা দান।” নিঃস্ব মগনিয়াৰ জনে কবিৰ মানৱীয় গুণৰ বাবেই কবিক ধন্যবাদ দিয়াত কবিয়ে মগনিয়াৰ জনৰ পৰা এটা অমূল্য পাঠ সংগ্রহ কৰিলে। অর্থতকৈও যে অন্তৰৰ মানৱীয় অনুভূতিৰ মূল্য বেছি। সেই কথাটো কবিয়ে মগনিয়াৰ জনৰ পৰা উপলব্ধি কৰিব পাৰিলে । আন্তৰিকতাই যে
নিঃস্বজনৰ মনতাে আশাৰ সঞ্চাৰ কৰিব পাৰে তাকেই উক্ত কথা-কবিতাটিৰ জৰিয়তে ক’বলৈ। বিচৰা হৈছে।

                                               A good news to all Hs Students                                                      

2024 বৰ্ষৰ Hs 2nd Year ছাত্র-ছাত্ৰীৰ সুবিধার্থে English, Assamese, Physics, Chemistry,Biology আৰু Logic & Philosophy Model Question Paper ইতিমধ্যে Publish কৰা হৈছে, তলৰ link টোত Click কৰি Model বোৰ Purchase কৰিব পাৰিব।